Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

 

Amelka

Amelce Granowskiej

uśmiechnęła się do mnie
przez sen zapewne wie
że dziadek wita wnuczkę
najpiękniejszą z róż w bukiecie

choć moja dusza radosna
to jednak czuje ciężar
umykającego czasu

to taniec zwiewnej młodości
z przemijającym
doświadczeniem

Tychy, 12.02.2009r.

Powrócę jeszcze

by spojrzeć w głębię jeziora hańcza
z zapartym tchem podziwiać odbicie
suwalskich klimatów pachnących chlebem

w ramionach rospudy i małej błędzianki

wniknę w historię swoistą
wieżę babel gdzie narody braćmi
w esperanto kultur o kolorycie
ludowej krajki i smaku sękacza

25.09.2007r.

Adam i Ewa uwolnieni

w leśnych ostępach puszczy piskiej
widać to czego złośliwy smętek
nie zdążył ukryć przed zawistnymi

zobaczyłem ich jak pląsali w rytm
werbla czerwonoczubego
dzięcioła

chciał ich wydłubać jak kornika
nie poradził i odleciał

nadzy patrzyli na mnie błagalnie
bez nadziei opuszczenia
kory sosnowego pnia

uwolniłem ich scyzorykiem

zapatrzeni w siebie balują w dyskotece
do dziś nie wiem czy aby na pewno
takiego raju chcieli

06.06.2007r.
zmieniono: 28.11.2009

Requiem łódki

nie narzekała
dźwigając wędki i sieci
nie poddawała się ciężarowi ryb
gdy powracała z udanych połowów


choć czas przygarbił stępkę
a starość pomarszczyła burty
z księżycem wspomina dni
jak śmigała żwawo po falach
odważnie stawiając czoła wiatrowi
albo chwile w których ochoczo
ratowała z opresji rozbitków


dziś zapomniana i porzucona
na obcym brzegu
słucha requiem na redzie
wiecznego spoczynku

Boguchwałowice, 18.02.2007r.

narkoman

spróbował
organizm dawkę przyjął
umysł odpłynął
w kalejdoskop zjawisk

chciał zerwać z nałogiem
jednak fantasmagoria
pociąga i kusi

niestety

za późno odłożył pióro
                   został poetą

22.04.2007r.

Akcja i reakcja

tylko szarpnąłem
nie chciałem on
rozkraczył się nieporadnie
i wyciągnął ręce

zrobił śmieszną minę
ot drewniany pajacyk
z głową okragłą jak moneta
- do skarbonki

i ty pociągnij
to bułka z masłem
w szkole mniej
głodnych

24.06.2007r.

Epizod nocy letniej

okna przysłonięte ciszą
głębokiej nocy
z pokoju dobiega pomruk
spokojnego snu - syn
chyba wie że czuwam
z drugiego słyszę śmiech
- żonie zapewne na ekranie
uśpionych powiek
przesuwają się obrazy
komedii minionego dnia
a ja
gdy w oddali balkonowe psy
szczekaniem znaczą swój rewir
drżeniem palców klikam
w czoło peceta i wrzucam
do szuflady twardego dysku
kolejny
niespełniony wiersz

25.06.2006r.

Idzie na plus

trzydzieści pięć stopni celsjusza
termometr zapowiada więcej
krew się gotuje myśl ucieka w cień

syrena rozgania leniwy tłum
karetka zabiera staruszka ale mu nie
do śmiechu z żartu majowego słońca

gorąca cisza niesie dźwięk trąbki
dostojnie przejeżdża karawan
w chłód marmurowego epitafium

25.05.2007r.

Teściowej Marii Fułat

zmęczona i osłabiona
z ufnością patrzy na czas
odmierzany kroplówką

nie skarży się na cierpienie
zadane przez boga i ludzi
jezus też cierpiał i przebaczył

choć gaśnie cicho
jak słońce za horyzontem
to dziękuje że raj tak blisko

patrz na jaśniejącym niebie
anioły szybują jak ptaki
niosą sosnową lektykę

potrzymaj mnie za rękę córuniu
z uśmiechem pójdę na spotkanie
- michał na mnie czeka

Katowice, 28.07.2007r.

Nie przeraszam

Piotrowi Żołądkowi

wbrew przeciwnościom
czułem to
od czasu kiedy stworzyłem
pierwszego potwora

choć teraz odkrywam nowe pokłady
wiary miłości i szczęśliwości
nadchodzi dzień w którym
dopada mnie nieodparta chęć
tworzenia na nowo...

jeszcze raz nie
przepraszam przecież
Bogu też nie udało się stworzyć
gliniaka
na swoje podobieństwo

05.07.2006r.

Odkrywcy naszych czasów

dzieci w marzeniach na bosaka
szukały co większych kałuż
pełnych kijanek by taplać się
nie bacząc na skutki

fale zawsze wesoło ustępowały drogi
wystruganym z kory łódkom gdzie
liściowe żagle typu fregata napędzane
rozdymanymi do czerwoności policzkami

to nic że spodnie starszego brata
zabłocone były do ostatniej łaty
mama pokrzyczała na kapitana
herbacianego klipra i wybaczyła

dziś przygoda wzywa kolejne pokolenia
nie wiem jednak czy popłyną w bezkres
podwórkowych mórz i oceanów
przepełnionych detergentami

27.01.2008r.

Podróż sentymentalna

na zapomnianym torze
tulą siebie stare parowozy
wiatr otrzepuje kurz przeszłości
i przesypuje rdzę jak piasek w klepsydrze

żwawe kiedyś mocarze żelaznych dróg
dziś z pustymi tendrami
bez wody bez ognia w niebycie
bez szans przeskoczenia wykolejnicy

nikt nie chce podnieść ramion semafora
mogłyby ruszyć na poszukiwanie przygód
a snopy iskier z kominów tańczyłyby
z kłębami pary w rytm kolejowej samby

dusze lokomotyw żalą się ślepym torom
bocznic końcowych stacji i czekają na
sygnał oznajmiający że spadająca gwiazda
spełni życzenie rozgrzeje kocioł i da zgodę
na wyjazd do niespełnionych marzeń

Krzeszowice, 03.05.2007r.

* * * (polowanie)

polowanie trwa
nie uciekniesz
przed strzałą amora

dusza bronić się będzie
jak zranione zwierzę
przed przeznaczeniem
grot pozostaw
w miejscu trafienia
i nie szarp się

odrzucanie miłości
jak rozrywanie ran
boli zwierzynę i myśliwego

04.02.2007r.

Prostymi słowami

koszule wyprane i wyprasowane
obiad zawsze świeży
mieszkanie zadbane
rachunki zapłacone

choć wiąże koniec z końcem
zawsze starcza jej na więcej
a miedzy wierszami
zdąży przeczytać książkę

ma jeszcze cierpliwość
dla zagubionego w codzienności poety
który tylko potrafi prostymi słowami
podziękować za żar domowego ogniska

06.03.2007r.

Joannie D.

upoiłaś mnie nektarem poezji
uduchowiłaś liryzmem myśli
z nadzieją czekam
eksplozji źródła
tryskającego z ciebie
na moje zmurszałe ego
jesteś wielka i taką pozostań

Uroki strachu

oczy ma wielkie
jak kwiaty chryzantem
włosy stoją płonące
jakby czekające na porażkę brzytwy
dusza gotowa do ucieczki
jak ptak przed czatującym kotem
ciało oddane rytmowi chabrowych fal
broni się zaciekle przed odejściem w ciemność
w targanej podmuchami szkwałów szalupie
i to jest piękne
gdy w nierównej walce ze strachem
nie dajemy się porwać
panice

w kadrze myśli

pod Mostem Karola -
pełnego gwaru i artystów sprzedających
kadry czasu oprawionego w ramki
- leniwie toczą się wody Wełtawy

obraca się kalejdoskop
nadbrzeżnej Pragi
tętniąc radosnymi kolorami życia
bez obaw że impet rzeki
ponownie zechce otulić
mokrym płaszczem pobliskie
galerie kafejki uliczki

tylko Hradczany patrząc z góry
nie przejmują się niczym
nawet masztem pozbawionym flagi
informującym poddanych że władca - prezydent
przebywa gdzieś...
a może zaczytany jest w poezji
Petra Borkovca*

Praha, 18 czerwca 2006r.

* Petr Borkovec jest jednym z najwyrazistszych poetów debiutujących w latach 90-tych. Urodził się w roku 1970 w Louňovicach pod Blaníkiem, dorastał w Pradze, dziś żyje w Černośicach pod Pragą. Studiował bohemistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. Od 1992 jest redaktorem czasopisma poświęconego chrześcijaństwu i kulturze "Souvislosti". Jest autorem siedmiu tomików poetyckich, m.in.:"Needle-Book"(2003).

Wystawa gołębi 65/2006

dusze zmiażdżonych
uleciały z wystawy
jak gołębie w strachu
opuszczające zdruzgotane klatki

drżące z zimna obsiadły
rumowisko kikutów hali z wiarą
że Bóg połączy ich z ciałem
a On udzielił wiecznej audiencji
sześćdziesięciu pięciu

łoskot żelastwa
krzyk i ból który
trwa bez nadziei
na uleczenie

Katowice, 27.01.2007r.

zazdrość

wyrzekł: gorąco i wszedł
w serce słońca
zdziwił się tylko że nie pojawiły się
symptomy bólu i śmierci
a przecież on i tak ciągle
umiera i zmartwychwstaje

chciałbym być swoim cieniem

Życzenia dla początkującej poetki

życzę Ci
lekkości pióra
mocą płatków śniegu
narodzin wierszy
siłą budzącej się przyrody wiosną
błogiego nurzania sie w strofach
jak na plaży w gorącym piachu lata
i zamkniecia pierwszego tomiku
niczym jesień tuląca przyrodę do snu
by po zimowym letargu odrodzić się na nowo

Ostrzeżenie

Patrz
zwiędły już kwiaty
i zieleń traw poszarzła
z drzew karłowate opadły korony
a trzewia sie we łzach utopiły

Patrz
wchodzi w albumy przyroda
a ja w las fotografii
i zewsząd do nozdrzy sie wkrada
aerozolu zapach

19-20.05.1979r. "Wieczór" nr 110 (debiut poetycki)

Ku kwiatom

Z radością idę w baśń torów, przed siebie,
drabiną pracy po szczeblach podkładów
i śpiewam w rozjazdach kołami pociągów,
zostawiając za sobą ślady swoich wspomnień.
Nie jest istotny czas, który minął,
choć z przyjemnością wracam do niego,
dziś ważnym dla mnie jest dzień przyszłości,
idę więc, dalej, naprzeciw kwiatom,
okryty granatowym mundurem.

Helenie Sowińskiej

w pierworodnym grzechu
czułem ciepło konwalii
którymi pachniały Twoje dłonie
unoszące mnie, kiedy księżyc
narzekał, że choć robi to tyle razy
to jednak zawsze zmartwychwstaje

dźwigałaś ten drobny grzech
wybielony ze słów
szatański wiersz

Sens dociekania sensu

i cienie
snujące się bezkresem nocy ciał ludzkich
płyną strugami w sobie
w nieskończoności sumienia odgrzebują
utajone zjawiska
by rzucać się pytaniami w przyszłość

czy cień ma duszę
czy dusza ma sumienie
czy sumienie ma ciało
czy ciało ma życie
czy to wszystko ma sens

jeżeli istnieją pytanie przemieniające
niewiedzę w światłość
to dociekanie
ma sens
to sens ma wszystko
co ujawnia w tajemnej przestrzeni
zmaterializowaną myśl

Strajk 1992

Rankiem
zaspane słońce przeciera
uchwałami
przekrwione oczy.

Tylko sen
walczy z czartem
nie wierząc,
że jeszcze trwa...
strajk

Milczenie

Milczenie jest złotem, wiec milczę...
Lecz zamiast złota mam szare myśli:
O zapchlonym sadzami powietrzu,
O rzekach pełnych miejskich fekaliów,
O chorobliwym łysieniu lasów.
Milczenie jest złotem, więc milczę...
Jak długo jeszcze!?

Nawrócony

zjadłem owoce
gwałcąc spokojny tok egzystencji sadu
zerwałem kwiaty
z cudzego ogrodu
które pielęgnował swą pracą ogrodnik
skaleczyłem krzewy
których liście martwo drażnią moje stopy
i drzewa wyciąłem
których serca zdobią moje cztery ściany
boginko moja
zgrzeszyłem i nie chcę wcale przebaczenia
przyrzekam jednak
że się nawrócę
by znów uczynić to samo

zazdrość

wyrzekł: gorąco i wszedł
w serce słońca
zdziwił się tylko że nie pojawiły się
symptomy bólu i śmierci
a przecież on i tak ciągle
umiera i zmartwychwstaje

chciałbym być swoim cieniem

Karpiowate życzenia

święta święta święta święta
jadła pełno jest na stole
a nie każdy z nas pamięta
o dzieciątku w stodole

niechaj każde zwierzę słucha
zdrowia życzę z pełnym trzosem
by w tę w nockę wigilijną
człek przemówił ludzkim głosem

22.12.2006r.

Na urodziny

Poetce Elli Hagar

nie wiem ile
to nie ważne
niech Ci życie
płynie raźniej

polne kwiatki
trochę skromnie
ale serce
me ogromne

29 czerwiec 2007r.

Niech mówią wiersze

Poecie Władkowi Rysiowi

Wszystkie przyrodnicze stwory
mówią zgodnie i wesoło,
że "Dwugłosem" z poezjami
Władek rodzi się na nowo.

Ten jubilat wszystkim wokół
z optymizmem przypomina,
nie wiek mówi o młodości,
lecz chęć życia i tworzenia.

Przeżył i doświadczył wiele,
pisze o tym poematy,
niech więc one coś powiedzą,
wiersze zdradzą wiek poety.

13.06.2007r.