Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

        Ładunek ekspresji, skojarzeń, spojrzeń, myśli, rozważań to teatralno-poetycka wędrówka Dariusza Bereskiego. Intrygujący tytuł czwartej książki poetyckiej Wóz Tespisa zmobilizował mnie do głębszego wniknięcia w sferę dramaturgiczną zdarzeń. Wewnętrzne obrazy, które tkwią w sercu poetyckiej duszy to wrośnięcie w otoczenie swoistego jestestwa. To teatr zdarzeń, które poeta wiezie czytelnikom. Mknie niczym grecki dramaturg i poeta Tespis, ku tym którzy zapragnęli dialogu wspartego chórem teatralnych uniesień. Nieokreślona w czasie poetycko-teatralna podróż nie ma prostej i wygładzonej drogi. W wierszu Wędrówka/za teatrem źródeł/ wyraźnie odczuwamy trud tej podróży:
/ prowadzę swój Wóz Tespisa / drogami słów / impulsami emocji / śladem własnych interpretacji / ugorami ciężkich metafor / przez alegorie sennych krajobrazów / do wyciszonych w pół wymarłych miast / do zapomnianych miasteczek / i porzuconych wiosek / gdzie codzienne spotkania / są świętem... // ...

        Ten niebanalny potok słów rozsiewanych wokoło, wzrasta i rozkwita, niosąc spragnionym duszom radość i ukojenie. Czasami jest ono pozorne, gdyż często zmusza tych, którzy znajdą się na widowni objazdowego teatru do zastanowienia sie nie tylko nad własnym losem, duszą i życiem...

        Dariusz Bereski – aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, poeta, dziennikarz, radiowiec, Mistrz Mowy Polskiej Vox Populi 2012... – jak współczesny Tespis, wiezie bagaż swojej twórczości. To ona daje sens temu co autor zauważa, notuje i przetwarza na sztukę poezji. Dariusz Bereski nieprzypadkowo odwołuje się do do europejskiej kultury, jako że bywa w wielu światowych środowiskach i nawet z popiołów potrafi wydobyć diamenty, które żyją i żyć będą wiecznie. Jeśli poeta czuje się niepewnie w swojej podróży, odmawia swoiste modlitwy, wierząc że zostaną wysłuchane przez Najwyższego.

        Twórczość Bereskiego to splot teatralnych gestów i poetyckich uniesień, wynikający z życiowych i zawodowych doświadczeń. Tym szczególnym objazdowym teatrem wiezie dobre słowo, rozgłaszając wszem i wobec, że przyjechał, że ma coś do zaoferowania. Niech tylko wszyscy zajmą miejsca na widowni a przeżyją wraz z nim coś czego dotychczas nie doświadczyli. Właśnie taka jest poezja, która w swoistej wymowie ma dotrzeć do każdego kto tylko się z nią zetknie. Jeśli ty nie przyjdziesz do niej, ona przyjedzie do ciebie. Tak ma być i już. Nie ma odwrotu. Nawet stęchlizna teatralnego kostiumu nie przerwie swoistego dialogu poety z czytelnikiem. Spektakl zacznie się od początku z wierszami, które są jak oddzielne sztuki, osobne przedstawienia, dramaty. Kurtyna raz się wznosi, raz opada, tyle razy ile aktor musi bisować. A wierzę iż czytelnik za każdym razem poprosi o bis. Życ ie jest teatrem, rodzącym wiele pytań, na które musimy sami sobie odpowiedzieć. Poeta zabierając nas w podróż Wozem Tespisa, zatacza koło a spektakl zaczyna się od początku, serwując odkrywanie własnych słabości. Okaże się wtedy, że nic nie jest połowiczne. Będziesz brać całość, nie zostawiając w samopas żadnego słowa. Będziesz konstatować i smakować każdą myśl, każde poetyckie przesłanie.

        Serdecznie polecam książkę Wóz Tespisa, gdyż nie pozostanie obojętna żadnemu czytelnikowi bowiem liryki Dariusza Bereskiego powstały z prawd wnikliwej obserwacji świata oraz otaczającej rzeczywistości. Dariuszowy Wóz Tespisa mknie dalej i zaczyna swój swoisty spektakl od początku, w nieskończoność, przerywany nieustającymi oklaskami nawet po zapadnięciu kurtyny.