Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

Wiersze tomiku "Wstaniemy o świcie"

* * * (jeśli burze)

jeśli burze zakłócają odwieczny spokój
a gromy biczują ciało ziemi
wiedz
że o północy
ku czci Twojej pochylam się
i składam strofy modlitw na pożarcie
                            Twojemu cieniowi



Żonie Zosi

zacząłem Ciebie czytać gdy
zza firmamentu koronek ujrzałem
smukłość Twoich wierszy
zapragnąłem dosięgnąć tej boskości
dokonać analizy
rozebrać i przybliżyć
                               zdania
                                         wyrazy
                                                    oddechy
postanowiłem wtedy zdjąć z ciebie
zaklęcie pierworodnego pokalania
byś dla poety pozostała
                                             grzechem



* * * (to Ona)

to Ona
zaraz po mojej śmierci
nauczyła mnie rozróżniać istotę
zżeranego przez robactwo ciała
a najzwyklejszego snu
to Ona wyprowadziła mnie z domu rozpusty
do krainy w której tak czy owak
bardziej pragnąłem Jej zmysłowej kobiecości
ale pragnienie to było niestety nieosiągalne
jak pejzaż z okna pędzącego lotem błyskawicy ekspresu
po odzyskaniu przytomności dowiedziałem się
że często odwiedzała mnie w szpitalu
a te w białych czepkach
nic nie wiedząc śmiały się
z dziwaczki w cierniowej koronie
że wpadła z trędowatym
                                    poetą



Embrion

gdy serce z niepewnością zaczynało czynić cuda
fale krwi zalewały
nie wykształcone jeszcze usta

ani krzyczeć ani żądać pomocy
tylko jak najprędzej i byle dalej uciec
w cień gniazda grzechoróbstwa
nieraz próbowałem obrać
właściwą drogę ucieczki
w każdym przypadku czekała na jej końcu


nie broniłem się
a skrępowany samym sobą z jej przyczyny
pozwoliłem już na całego
wejść w ślepy zaułek 
                               labirynt nowo narodzenia



Telefonogram

drgnąłem
gdy najzwyklejszy w świecie telefon
zakłócił nagle melodyjność ciszy

zrzuceniem słuchawki próbowałem przerwać
drażniący uszy potok dźwięków
                                                       nadaremnie

tylko Ona
jak zwykle w takich okolicznościach
                                                      opanowana
poderwała się i jednym skinieniem ręki
ostrymi paznokciami zanotowała coś
na swoich subtelnie wyrzeźbionych 
                                                         biodrach
przeczytałem ten
                         przekrwiony tekst
i na odwrocie
dopisałem najkrótszy anonim
wybacz mu
                przerwał życie jeszcze jedną
                            obowiązkową obecnością



* * * (kiedy zniknęłaś)

kiedy zniknęłaś gdzieś
jak wystraszone dziecko przed karą albo
wyjechałaś ukradkiem na wczasy
zamarłem

wybacz to zwątpienie
przecież każda marna istota
opuszczona przez swego stróża
skłonna jest do robienia głupstw
ja także niczym
planeta której nagle zabrakło gwiazdy
zagubiłem swoją orbitę

dopiero uderzenie głową w krawężnik
sprawiło że stałaś się ponownie
moim zdeformowanym ja



* * * (jak kazałeś)

jak kazałeś
udałem się do świątyni
i mimo że nie dane mi było przekroczyć progów
ujrzałem ją

z wrażenia
nie potrafiłem a chciałem
zdobyć się na desperacki krok
bycia szczenięciem
którego prowadzałaby na długie spacery
lizałbym z wdzięczności
                                      jej usta
panie daj mi być
                   chociaż przez chwilę
                                       jej grzechem



Nadzieja

gdy inni czekają na
przewóz pracowniczy
ja czekam na znak

upuść chociaż
kostkę do gitary
podniosę ją i oddam do rąk własnych

uśmiechasz się
twierdzisz że to najzwyklejsza samica
jakich wiele w twoim stadzie...

o Panie
kocham twoje stado



* * * (och jak podsłuchiwali)

och jak podsłuchiwali pod bramą
miłośnicy sensacji najpierw pojedynczo
później parami dołączyli się
piekło było jeszcze zamknięte


tylko ona
przerażona rozhisteryzowanym tłumem
uniosła ku niebu ręce i
niczym modliszka pozbawiona samca
zażądała ofiary

i wtedy w jej oczach ujrzałem swoją
                   zagubioną tożsamość



* * * (prom zakotwiczył)

prom zakotwiczył
rzuciliśmy się szturmem
z trudem posiadłem upatrzone miejsce
biegłem na złamanie karku pozostawiając za sobą
ślady żywych jeszcze przed chwilą istot
przecież zawsze w takich przypadkach dominuje
prawo pięści
ułożyłem się wygodnie i patrzyłem
tak
to Ona
zamarłem gdy po wylądowaniu zbliżyła się
dostrzegła właśnie mnie
łaskawy los dał mi możliwość powitania
w imieniu ludzkości
                              ambasadora niebios
spojrzała
druchowo obejrzałem się i
oprócz mnie zobaczyłem
                                     siebie



* * * (na wezwanie szedłem)

na wezwanie szedłem
z opuszczoną głową
jak nakazano nawet skarpety
przetarły się a buty ironicznie
wystawiały na pieskie życie języki

błądziłem z zamkniętymi oczami
we dnie i w noce słońce świeciło
w pustą torbę

wytrzymałość ludzka nie zna granic
więc szedłem na wezwanie aż stopą
o coś zahaczyłem
wtenczas
przestałem milczeć chociaż nakazano
nie szło o nic szczególnego
- cieknąca krew?
            (tę zawsze można wymienić)
- ból?
            (można znieczulić)
- głos?

tak to on mnie ścigał
                             szept pielęgniarki



* * * (już na powitanie )

już na powitanie podano mi z saturatora
ocet i
poczęstowano świstem pejcza
budowaliśmy piramidy
by zadośćuczynić wielkomałym
za czyje grzechy
postanowiłem uciec raz jeszcze
                                      w ostateczność
na oślep i bez biletu
odjechałem pierwszym lepszym pociągiem
wyrzucono mnie oczywiście
bez żadnych środków do życia

ponowna decyzja - powrót
w grupie łatwiej przetrwać
odwróciłem się
a rozbiegani po pustyni handlarze wołali
                       cytrynada w woreczkach!
niestety nie miałem już sił na rozwarcie
zamurowanych gorącym piaskiem
                                                ust
a była to ostatnia szansa przed
                                  rozdrobnieniem



* * * (jak kocham Stwórcę)

jak kocham Stwórcę
tak zimny płomień ogrzewa
zziębnięte istoty naszego świata
równo złożone obok siebie
i czekające na potknięcia których już być nie może

ludzie tylko potrafią inaczej myśleć
zaliczając ich błędnie do
                                    ostateczności
wiem jednak
że nadejdzie czas
w którym przez wciśnięcie klawisza
                                               zmartwychwstaną
i ogłoszą wszem i wobec:
                                    dość żartów
                                                      czas umierać



* * * (już mnie nie ma)

już mnie nie ma
ukryłem się wśród was
złośliwi twierdzą:
śmierć w 33 roku życia
o niczym nie świadczy

może to i prawda ale wiem że
tym samym jestem
w odpowiednio skategoryzowanej rodzinie
wiem również
że po wspięciu się szczyt
lecę w dół jak kamień Syzyfa by...
zacząć życie od urodzenia



* * * (zamknąłem nawet oczy)

zamknąłem nawet oczy
by nie oglądać tego wszystkiego
nie pomogło
nad zrozpaczonym ogniskiem
wiłem się obejmując
coraz mocniej zmieniające się w popiół
ciało ladacznicy
rozgorączkowaną głowę ogarniał chłód
przypominał rozhisteryzowaną kobietę
przykładającą resztkami sił kompres
ostatniemu z mężczyzn
nieprzytomne nerwy nie reagowały
denerwowały tylko języki
przygodnych wędrowców
dopiero później odkryto
że krwawa ciecz
zalała jeszcze jedną nie zmaterializowaną myśl



* * * (jako pierworodne dziecko)

jako pierworodne dziecko miłości
falsyfikat prawie wiedziałem
że nikt nie jest doskonały
wbrew tym którzy twierdzą
że są lepsi gdyż go spotkali
i tym którzy przysięgają swą czystość
po ucałowaniu jego stóp

nadal błądzę
na rozdrożu zdezorientowanych myśli
szukając lepszego siebie

jezus chryste
jak to strasznie boli być ciągle
ulepszanym



* * * (Rodzicom Marii i Janowi)

zamilkli
po prostu
nie życzyli sobie
a ja stanąłem
zupełnie nagi w drzwiach
uśmiechnąłem się gdy zwrócono mi uwagę
ktoś dla ostrzeżenia walnął mnie w mordę
wtedy
jak przystało na noworodka zakląłem
zaocznie skazano mnie na...

przydzielili nawet
Anioła-Matkę Ojca-Stróża
by pomogli mi przezwyciężyć
strach przed życiem
za to kocham Anioła Stróża



Bunt aniołka

       Edwardowi Zymanowi

wyszedł na śpiącą ulicę
i dokonał czynu
z którym od dawna się nosił

nienawidził fałszywej przyjaźni czerwonych aniołów
które tylko dzwoniły kluczami
podkradając sobie zdjęcia porno
śpiewały z uniesieniem sprośne piosenki wesołych domów
klęczały przy modlitwach by szybciej osiągnąć miejsce na ołtarzu

wyszedł więc i nie powrócił
bo wyrwał sobie nogi z obdartymi kolanami
odciął ręce zbolałe od dźwigania kluczy
a służbowe skrzydła rzucił w tłum aniołków które
do dzisiaj walczą wydzierając sobie ten Boski dar
w ten sposób oczyszczony poderżnął swoje gardło
i zszedł
spotkałem go kiedyś przypadkowo
na balu maskowym
wśród ludzi



* * * (otrzymałem)

otrzymałem
miejsce i bilet na ekspres
jakże mi zazdrościli
nikt nie wiedział że dzięki znajomościom
umożliwiono mi spacery
                              po peronie niepokoju
szeptali zawistnie wytykali palcami
chcąc także osiągnąć próg układów
z zawiadowcą stacji
gdy jednak nadjechał oczekiwany pociąg
nie miałem już sił by zająć wskazane miejsce
zobaczyłem tylko koniec ostatniego wagonu
a dzień był najcieplejszy w roku ponieważ
czułem na sobie
                        zimne słońce



* * * (tym razem)

tym razem bez żadnych złudzeń
porozrzucane gromnice mówiły
że poprzednicy wybrali kandelabry
odważnie i bez skrupułów zacząłem
to samo
wcale nie trudno w chaosie wejść na
                                         świecznik
dzisiaj z perspektywy czasu stwierdzam że
z tego wszystkiego
najłatwiejszy jest
                         na zbity pysk
                                            upadek



* * * (wieczorem na ulicy)

wieczorem na ulicy
zagubionej i ciągnącej się
nieskończenie we mgle
wracam do domu

w takiej scenerii nie trudno stać się
gościem piekieł
szczególnie gdy ktoś kogoś czymś

szedłem z wyciągniętymi rękami
tylko
nieokreślony ból wywoływał śmiech chodnika
niewidoczni przechodnie klęli potykając się
o moje zgrabiałe ręce
śmiałem się głośno
                           głośniej
                                    najgłośniej
tylko przerażony Lucyfer wiedział już
że z braku krwi
cyrograf podpisałem
                           najzwyklejszym inkaustem



Cud w mieście

zadrżało miasto w posadach
bo ktoś nalepił na ścianie telegram
                         jutro rano stop
                         oczekujcie stop
                         przyjeżdżam stop
matko przenajświętsza
wykrzyknęli przerażeni przechodnie

nazajutrz ślepiec jedyny świadek zajścia
przykuty od dwudziestu czterech godzin
do szpitalnego łoża
w malignie złożył taki oto raport
przyjechała
bez korony
weszła prosto do baru
i po kilku głębszych
wypełzła na ulicę z carmenem w zębach
wsiadła do niebieskiej limuzyny
odjechała
               szybko
                         po moich nogach
                                                  chyba do nieba
już nic więcej nie pamiętam

po tygodniu życie miejskie powróciło do
normalnego tętna chodników
tylko nawiedzone dewotki z żalem szeptały
że nowy proboszcz odwiedził incognito
pania Florentynkę gdyż jej ukochany pekińczyk
zbeszcześcił jedyną w parafii
potrzebną na wolne datki
                                                      tackę



* * * (upadła)

upadła
chciałem pomóc
lecz ktoś z tłumu
zazdrośnie wykrzyknął
ten kurwa to ma zawsze szczęście

chciałem a myśl szepnęła
głupcze
a jeśli strzaskała gnaty
co wtedy
bez wahania skierowałem się najkrótszą drogą
do kawiarni
pijąc kawę słyszałem w oddali syrenę
karetka oznajmiała
ludzie...
obojętność odzyskała przytomność



* * * (wstaniemy o świcie)

wstaniemy o świcie
jeszcze przed obudzeniem zegarów
i zaśniemy
nie mając ochoty na żarty

pójdziemy
jak lunatycy za srebrną kulą
ku ciepłu kalendarza
na prelekcję pt. co dalej?

oni śmiać się z nas będą
bo nie zdążą przeczytać
w dzienniku zachodnim
że sen także ich zmorzy

będą wtedy daleko
na falach codzienności a nim zajdzie słońce
spotkamy się na przeciwległych biegunach
by zrównać plus z minusem



* * * (z rezerwą wkroczyłeś)

z rezerwą wkroczyłeś w siebie
i bezszelestnie snułeś się cierpkimi ulicami
nie wierząc w milczenie tłumu
który nie zwraca na ciebie uwagi

ty jednak nie chcesz poznać
istoty tego zjawiska powołując się tylko
na twierdzenie że
                          nikomu jeszcze dotąd
                          nie udało się włożyć
                          spodni przez głowę
może masz racje
ale kiedyś dojdź prawdy
wejdź ponownie na tłoczną ulicę
i krzyknij
              jak możesz najgłośniej
ujrzysz tylko znikające w popłochu cienie
które bluźnić będą na swoich stwórców
zrozumiesz wtedy
że istnieją
               w powszechne dni
               niedzielni przechodnie



Dobre rady Stwórcy

idźcie i rozmnażajcie się
zwierzęta czynią to samo lecz
nigdy nie pozwalajcie
pod żadnym pozorem
szarpać za uszy swoje pociechy
lepiej
od razu walić je pięściami w mordy
by od niemowlęcia wiedziały co znaczy respekt
przed niebieską władzą
nie wolno również przeciwstawiać się prądom bo
może się zdarzyć że będziecie chcieli żyć
a będzie za późno o całe pokolenie
nie zdążycie nawet przygotować
odpowiedniej na weekend przeznaczenia łodzi
nikt nie zlituje się nad wami
ja także
cholernie nie znoszę bakterii



Delirium

zaczęło się o świcie gdy niektórzy
spali jeszcze snem sprawiedliwych
zabawiając się wesoło w domach smutku
wtedy to – pamiętam dobrze – kolejka
rozrosła się do nieskończoności
jak przy sklepach monopolowych
stałem w niej także
cóż z tego gdy
z nieznanych mi przyczyn
postawił mnie na nogi budzik
wybiła szósta
narzuciłem prochowiec
i skierowałem się ku drzwiom
zabitym gwoździami
przed ladą wsadziłem rękę do kieszeni
kieliszek był na swoim miejscu



* * * (wyszedłeś)

wyszedłeś
gdy noc uśmiechała się księżycem
wybrałeś zacienione miejsce
i nie zastanawiając się po co
czekałeś cierpliwie
wierząc w oczyszczenie

tam zrozumiałeś
że rany zadane ostrzem sumienia
                          są nieuleczalne



Martwy marzyciel

wstał lewą prawą noga
nie ważne
poszedł do łazienki
i mył się bardzo długo
czysty i lekki wrócił
położył się wygodnie
i czekał
nikt nie zechciał go wezwać
więc poderżnął swe żyły
i wezwał karetkę
ze zdziwieniem stwierdził
że to wszystko bez sensu
przecież martwemu nigdy nie uda się
zgasić życia własną krwią
przewrócił się na drugi bok
ziewnął i westchnął

o ja pierdolę



Spotkanie we mgle

zagubiony we mgle
otulającej mnie lepkim płaszczem
potknąłem się o jakiś przedmiot
element nieznanego mi organizmu
szukałem miejsca jego przeznaczenia
byłem tu i ówdzie
pytałem nawet podróżnych
nikt nie potrafił wskazać kierunku
zrezygnowany chciałem pozbyć się
zajmującego czas przedmiotu
ale jakiś starzec
spojrzał w oczy i jakby czytając mój zamiar
rzekł
       chłopcze
                czas do ziemi
                          do ziemi
                                       ziemi
                                               



* * * (ostrym piórem)

ostrym piórem
kaleczę słowa
ostrym piórem
zabijam grzechy
ostrym piórem
wyrywam paznokcie języka
ciężką stopą
rozgniatam ostre pióro
by atramentową plamą
zakleksić
niegodziwość
w dacie urodzenia



Sobie o sobie

ja artysta
kamieniarz
zawzięcie kuję
w kamiennych tablicach
twarde słowa
obawiam się jednak
by nie kazano przerobić ich
na najzwyklejszy
tłuczeń

i wiecie
w protokóle pokontrolnym
wyczytałem
artysto kamieniarzu
                               pracuj
kamień w każdej postaci
zawsze ma swoją wartość



Wybór

wichrem wichrów
by sypać piach w oczy
piekłem piekieł
i razić widłami
lub śmiercią śmierci
gasząc światła zmysłów
kim być

może
prostym z najprostszych
                  człowiekiem



Wynurzenia

ślad zniknął na wodzie
gdy w jej toni
próbował zgłębić czerń światła

nie powtórzysz życia
jak nie można stworzyć
dwóch takich samych istnień

jedynie tak samo
zapłakać może pióro
nad niedokończonym wierszem



* * * (aż do zamknięcia oczu)

aż do zamknięcia oczu
siedziałem z założonymi w krzyż
nogami czułem
że takie siedzenie nie da poznać
smaku ostatniej wieczerzy
jak kiedyś maleństwu któremu odmówiono
ostatniej przysługi przed
roztrzaskaniem główki o narożnik



Odrzucony

złożyłem ręce jak do modlitwy
może się i modliłem
szukałem siebie
zupełnie dobrze mi to wychodziło
to dobry znak
biłem także pięścią w czoło by
stwierdzić że to nie halucynacje
nie wiem
a jednak
ktoś głośno przez megafon krzyczał
idioto
         to nie ten pociąg
                              i coś tam jeszcze
nadal nie potrafię zrozumieć dlaczego
płomienny zapał ugaszony został
wrzątkiem święconej wody



Zwątpienie

wielmożny panie
piszę do ciebie
- wybacz -
słowami
leżałem już krzyżem pod krzyżem
klęczałem nawet i kląłem
nie pomogło

nie wierzę nadal w twoje możliwości
którymi ostatnio chwaliłeś się
przed przyjaciółmi
ale gdybyś kiedykolwiek
rzucił we mnie kamieniem pochodzenia
którego żaden grzesznik kwestionować
nie będzie
przysięgam
uwierzę w ciebie



Gracz

grał do końca chociaż
wyżebrane pieniądze dawno przegrał
życie wypuścił z rąk przed czasem
niestety
z godziną otwarcia rany wstał
ruszył w przeciwną stronę
biegł szybko
i dalej
rzucał cudze kości
nie pamiętam ile razy
wstawał biegł padał wstawał
                      aż do kaftana



* * * (jeśli kiedykolwiek)

jeśli kiedykolwiek kończę modlitwę
czekam na cud i
podobnie jak wielu innych
wdrapuję się po linie
na szczyt najwyższego wieżowca
a potem
jak orzeł
szybując ku ziemi w zapomnienie
uświadamiam sobie jeszcze że
KSM musi usunąć zaciek
w mojej łazience




W sercu piekieł

dzień nagle spochmurniał i zszarzał
drzewa tańczyły oszalałe
zagubieni przechodnie w popłochu znikali
w znanych sobie kryjówkach

na odwrót było już za późno
zgubiłem się
wieczorem o godzinie 19:48
z dziennika telewizyjnego
dowiedziałem się
iż proszono uczciwego
znalazcę o zwrot
kundla

przeraziłem się i pytająco spojrzałem
mój nowy pan uśmiechnął się
wstał i
          zaparzył dwie kawy