Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

Tadeusz Bolesław Kijonka (ur. 10 listopada 1936 w Radlinie, zm. 30 czerwca 2017) – polski poeta, dziennikarz, autor utworów scenicznych, poseł na Sejm IX i X kadencji.

      Ukończył w 1960 studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1967 do 2013 pełnił funkcję kierownika literackiego Opery Bytomskiej. W latach 1985–1991 był posłem na Sejm PRL IX kadencji oraz na Sejm kontraktowy z ramienia PZPR, z której wystąpił wkrótce po wyborach w 1989. W latach 90. kandydował do Sejmu z listy PSL. W 1992 założył i został prezesem Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego[3]. Od założenia w 1995 nieprzerwanie do 2013 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika społeczno-kulturalnego „Śląsk”. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015. Pochowany został 4 lipca 2017 na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

      Debiutował w „Trybunie Robotniczej” w 1955 tryptykiem pt. Konstantynopol Mickiewicza, za który otrzymał pierwszą nagrodę w studenckim konkursie poetyckim z okazji Roku Mickiewicza. O jego twórczości pisali m.in. Andrzej Krzysztof Waśkiewicz, Krzysztof Mętrak, Sergiusz Sterna-Wachowiak, Tadeusz Kłak, Bronisław Maj, Michał Sprusiński, Marian Kisiel, Anna Węgrzyniak, Krystyna Heska-Kwaśniewicz. Wskazywano, że w jego twórczości dominowały wielokrotnie drążone, przekształcane i wzbogacane motywy śląskie (np. hałda, Leśnica, Radlin), ale również wątki romantyczne (np. odwołania do twórczości Adama Mickiewicza, bunt, dialogi z Bogiem), patriotyzm wyrażany m.in. zachwytem nad pięknem ojczyzny, umiłowaniem tradycji i rodzimego krajobrazu, a także nawiązania do bolesnych kart historii Polski oraz obecność motywów antycznych (Syzyf, Horacy). Poświęcono mu książkę „Światy poetyckie" pod redakcją Tadeusza Siernego i Mariana Kisiela, który nazwał go „poetą trzech tematów – ziemi, pamięci i ciała”.

Opublikował nastepujące książki:

• Witraże (Katowice 1959) – debiut
• Rzeźba w czarnym drzewie (Katowice 1967)
• Kamień i dzwony (Warszawa 1975)
• Pod Akropolem (Warszawa 1979)
• Śnieg za śniegiem (Warszawa 1981)
• Poezja wybrane (Warszawa 1982)
• Czas zamarły (Warszawa 1991 i Katowice 2011)
• Echa: wiersze (Katowice 1992)
• Siostry (wydanie bibliofilskie, Pszczyna 1992)
• Labirynty. Pięć poematów polskich (Katowice 1993)
• Z mojego brzegu. Liryki i monologi miłosne (wybór) (Katowice 1995)
• Czas, miejsca i słowa. Wybór wierszy (Katowice 2013)
• 44 sonety brynowskie z obrazami Jerzego Dudy-Gracza (Katowice 2014) – finał Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego – Orfeusz w 2015
• Słowo w słowo (Mikołów 2015)

Misterium poetyckie pt. "W osaczeniu" wg wierszy z tomu "Czas zamarły"

Wywiad Jerzego Granowskiego z dnia 6 grudnia 2006 roku dla
ECHA KULTURY