Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

      Elżbieta Anna Podleśna /ur. 1959/ - ps „El-Bietka”, pochodzi z Dolnego Śląska. Mieszka i pracuje na Mazowszu, w historycznym grodzie – Płocku.
      Pisze od niedawna. Szczególnym upodobaniem darzy małe formy literackie.
      Publikuje na forum internetowym: w grupach literackich, a także w magazynie internetowym „Mega*Zine Lost&Found”. Ma za sobą również publikacje w prasie ogólnopolskiej; debiut literacki na łamach Tygodnika „ANGORA” /2014/. Laureatka konkursów poetyckich; min. Wakai Haiku:
- wyróżnienie w II Ogólnopolskim Konkursie WAKAI HAIKU „Podróż światła” /2015/
- III miejsce w III Ogólnopolskim Konkursie WAKAI HAIKU „Ogród dźwięku" /2016/
- III miejsce w IX edycji Konkursu Polskie Haiku /2016/

      Wiersze znalazły się drukiem w Antologii Poetów Polskich 2016, wydanej przez Wydawnictwo Pisarze.pl, a także w publikacji „Metafory współczesności - Antologia Bożonarodzeniowa”, Tom II/2016, wydanej przez Międzynarodową Grupę Literacko-Artystyczną „Kwadrat”.       Należy do Płockiego Oddziału Stowarzyszenia Autorów Polskich i do Polskiego Stowarzyszeni a Haiku.

  

Mało słów dużo treści

      Debiutancki tomik poetycki Elżbiety Anny Podleśnej to ciekawa propozycja literacka na rynku wydawniczym.
      Autorka nie pisze dla samego pisania. Jej miniatury poetyckie i też haiku to przemyślane i podane w skondensowany sposób myśli, które dotyczą nas wszystkich.
      Wiersze cechuje minimalizm zatem nie zostaniemy zasypani przez Autorkę, nic nie wnoszącym, słowolejstwem i przegadaniem.
      Książka zaadresowana jest do czytelnika, który powie: IDĘ... szukać siebie.

Idę... (Miniatury poetyckie i haiku) - Elżbieta Anna Podleśna

Redakcja, projekt okładki - Jerzy Granowski
Drukarnia Kolumb Siemianowice Śląskie,
Wydawca Studio Małych Form Graficznych Katowice 2017
Format książki A6, stron 74, okładka miękka,
Słowo wstępne: Krzysztof J. Barański - poeta, prezes Płockiego Oddziału ZLP.
Rysunek na I stronie okładki: Małgorzata Anna Bobak
Recenzja na IV str. okładki: Mateusz Koprowski - Tygodnik „ANGORA” Fotografia na IV stronie okładki oraz na str 71: Ewa Karwowska
ISBN 978-83-943-943-2-5

Słowo o...
      (...) Co na pierwszy rzut oka uderza czytelnika, bądź recenzenta tego zbioru? Konsekwentna dyscyplina słowa. Ani jednego zbędnego wyrazu, zwrotu, ani jednej "wyszukanej" figury literackiej. Słusznie wychodzisz z założenia, że zwięzłość, a co za tym idzie, przejrzystość formy poetyckiej może być jej wielką zaletą. Gdy ma się wiele do powiedzenia, do przekazania na kartach literatury pięknej, wówczas zbyteczne jest wielosłowie, tak charakterystyczne dla niektórych, uznanych skądinąd, twórców. W krótkiej formie, którą nam właśnie (...) prezentujesz, można często wykrzyczeć (literacko) o wiele więcej, niż w wysmakowanych, dętych poematach.
      To sprawa pierwsza – z najważniejszych. Sprawa druga, również z tych najważniejszych, to haiku. (...) Twoje haiku są prostą i zarazem piękną konsekwencją tego, o czym wspomniałem na początku - dyscypliny poetyckiej i kultury słowa.
      Ale jest coś jeszcze, może najbardziej istotne w tym przypadku. Polscy poeci, uprawiający Haiku "przedzierają się" od typu japońskiego do angielskiego i z powrotem; czasem wychodzą im z tego rzeczy śmieszne, dziwne i mało ciekawe. Tymczasem trochę niepostrzeżenie, powstaje zupełnie nowy gatunek literacki, mianowicie HAIKU POLSKIE!!! Dzisiaj niewielu jeszcze mamy reprezentantów tego nurtu (Małgorzata Płoszewska, Piotr Szczepański, a przede wszystkim Ania Sulima-Barańska). A ty (...) wpisujesz się bardzo wyraźnie w poczet prekursorów polskiego haiku, ponieważ sama wprowadzasz w ten rodzaj poetycki swoje "trzy grosze" - np. zmiana ostatniego słowa w tekście, co, nie tak znowu paradoksalnie, tworzy całkiem nowy utwór.

Fotografie autorskie: Ewa Karwowska