Poetycka strefa
Jerzego
Granowskiego

        W lutym 2010 r. Wydawnictwo „Miniatura” w Krakowie wydało tomik wierszy Doroty Szumilas p.t. „Wspomnienia”.
Publikacja wygląda skromnie i elegancko zarazem. Format kieszonkowy jest charakterystyczny dla „Miniatury”.

        Dorota Szumilas ma opinię poetki opisującej smutek. Tę opinię zdaje się potwierdzać pierwszy wiersz, zaczynający się od pytań –


„Jak tu nie płakać
Jak się tu nie smucić
Jak zagłuszyć ból serca
Gdzie znaleźć radość duszy (…)”

        Kolejne utwory noszą tytuły: „Wspomnienia”, „Smutek” i … „Uśmiech”. Tytułowy uśmiech jest w wierszu bardzo subtelny i delikatny, ale wskazuje drogę wyjścia ze smutku –

Spojrzyj
To i świat pojaśnieje
Ten promyk przejdzie na innych (…)
I świat będzie piękniejszy (…)
Uśmiechnij się
A serce twe nie pęknie
Z rozpaczy”

Dalej odnajdujemy znowu następne kamyczki, a właściwie perełki optymizmu. Czytamy -

„Napisze jeszcze do Ciebie
O radości dobrych słów (…)”

Jednak w kolejnych wersach poetka od nowa waży i mierzy litery i słowa –

„(…) Dlaczego?
Dlatego,
Że dobrych słów
Już może więcej
Nie zobaczę. „

        A jednak kontynuując lekturę „Wspomnień” odnajdujemy jakiś przedsmak, zapowiedź radości i optymizmu. Poetka pisze o „najpiękniejszych chwilach na refleksję” i o tym, że „myśli aby się uśmiechnąć”, że „uśmiecha się, choć powoli” i uczy się „mieć dobre słowo dla siebie”.

        Wygląda to jak początek drogi prowadzącej od smutku do … trudno wyrokować do czego. Może nie koniecznie od razu do radości, może do mniejszego smutku. Bo smutki mają swoja skalę. Są wielkie, przytłaczające i mniejsze, takie bytujące na pograniczu optymizmu małe smuteczki. Tego dowiemy się zapewne z następnych publikacji poetki.
Na pewno możemy się spodziewać, że dalsza droga, którą poprowadzi nas Dorota Szumilas będzie wynikała z jej przemyśleń opartych na wielkich ponadczasowych wartościach.
Zapowiedzią tego są dwa ostatnie teksty „Miłość” i „Błogosławieni cisi”, w których znajdujemy odniesienia do Ewangelii czyli Dobrej Nowiny. I tak Dobra Nowina staje się podwaliną przyszłości, a więc i wierszy jakie zostaną dopiero napisane.

        Utwory zawarte w tomiku stanowią spokojną, spójną całość. W tonie spokoju utrzymany jest też tytuł „Wspomnienia”. Zastanawiałam się jaki ja dałabym tytuł, gdybym miała wybierać i decydować – Refleksje, Przemyślenia, Medytacje, Wspomnienia… Jednak „Wspomnienia”.

        Przeczytałam kilka dni temu w Magazynie „Świat Polinfo” recenzję Danuśki Błaszak o w/w publikacji. Bardzo interesujący tekst. Pragnę przytoczyć z niego jedno zdanie,-

        „Niektórzy poeci prowadzą czytelnika po wysokich ścieżkach. Tam gdzieś wysoko istnieją wartości.. Tak jakoś się czuję czytając poezję Doroty Szumilas”.

Zgadzam się w zupełności z opinią Danuśki Błaszak.

Zachęcam do lektury tomiku Doroty Szumilas „Wspomnienia”.